Lydford Gorge en Dartmoor National Park

Vanochtend nog een nachtje bijgeboekt op de camping in Lydford om nog een mooie wandeling te kunnen maken en de moors te bekijken. Op de fiets het stadje doorgefietst naar de entree van Lydford Gorge en vanaf daar onze wandeling gestart. De kloof is zo'n 2,4 kilometer lang en is uitgesleten door de rivier de Lyd. Het is met zijn 30 meter de diepste kloof in Zuidwest-Engeland. De rondwandeling is in totaal ongeveer 5 kilometer. In eerste instantie liepen we boven langs de kloof, door het bos. Onderweg kwamen we nog een aantal losgebroken lammetjes tegen. Ze stonden aan de verkeerde kant van het gaas en waren flink aan het mekkeren naar de moeders. We hebben nog geprobeerd om ze te vangen, dat lukte niet. Daarna richting een opening in het hek geloosd, ook dat lukte niet. Dat kwam voornamelijk omdat een aantal Engelse voorbijgangers er zich mee gingen bemoeien. We besloten het hek maar weer te sluiten, zodat de rest van de schaapskudde in ieder geval in de wei bleef. De Engelsen hebben de boer ingeschakeld. Prima. Toen verder gelopen boven langs, naar de ingang van de kloof. Na een flinke afdaling kwamen we uit aan de voet van een 30 meter hoge waterval: White Lady Fall. Vervolgens liep de route langs het stroompje door de smalle kloof. Halverwege de kloof waren de Tunnel Falls en op het einde van de route kwamen we langs de spectaculaire Devils Cauldron (Duivelsketel). Hier had de rivier zich door het graniet gesteente geslepen met enorme draaikolken en gleuven tot gevolg. Na een bezoekje aan de hoger gelegen Tuckers Pool zijn we teruggelopen naar het bezoekerscentrum. Na een warme hap (restje van gisteren) in de caravan zijn we met de auto op pad gegaan om Dartmoor Nationale Park te verkennnen. Via de A386 naar Travistock gereden en toen de moor op naar Princetown, waar zich onder andere de Dartmoor-gevangenis bevindt. Nieuwsgierig als we zijn, hebben we het bijbehorende museum bezocht. De gevangenis is gebouwd om de Franse gevangenen onder te brengen uit de oorlog met Napoleon. De eerste gevangen arriveerden in 1809. Later kwamen er ook gevangen Amerikanen uit de oorlog van 1812 met Amerika bij. Vanaf 1850 was het een strafgevangenis voor Engelse misdadigers. Momenteel zitten er nog 640 gevangen vast. De gevangenis is een groot en indrukwekkend complex maar lijkt sterk verouderd. Daarna verder het Nationale Park in, want daar kwamen we uiteindelijk voor. Het bestaat voornamelijk uit lange glooiende heuvels, begroeid met gras en heide. Het is een groots en uitgestrekt landschap waar Dartmoorpony's, koeien en schapen los lopen. Om deze reden mag je er niet al te snel rijden, want je hebt er zo een beest voor de auto. Vooral de lammetjes zijn onberekenbaar. Oppassen dus. Al rijdend door het landschap zie je veel granieten heuveltoppen ("tors"). We hebben ook zo'n heuveltop beklommen, wat erg de moeite waard was. We hadden daar een prachtig uitzicht over de gehele omgeving en konden zelfs de zee in de verte zien, achter Plymouth. Daarna via een omweggetje weer teruggereden naar de camping. Lekker Hollandse kost gegeten: Rode kool met aardappels en karbonade, met yoghurt als dessert. Morgen weer verkassen.