Beerwah

Na een lekker uitgebreid en warm ontbijt met worstjes, scrambled eggs, bacon, gebakken aardappels, röstie, baked beans, etc. een vruchtensapje en yoghurt met fruit na waren we klaar om het hotel te verlaten. Op met de maxi-taxi naar Apollo Campers om ons nieuwe “mobile home” op te halen. Daar wachtte ons een kleine teleurstelling, de wachtkamer zat boordevol. “Sorry, but it is rather busy..” kregen we te horen. Tja, we hadden kunnen reageren met “Yes, because you are understaffed”, want er was duidelijk te weinig personeel. Maar het leek ons verstandiger om gewoon achter aan te sluiten in de wachtrij. Na 1,5 uur wachten waren we eindelijk aan de beurt. Nu al het papierwerk nog doen, aanvullende verzekeringen regelen, de do’s en don’ts doornemen en de camper goed controleren (hadden we in Darwin geleerd!). Dit alles duurde nog eens een half uur, maar het was belangrijk om dit zorgvuldige te doen! We kregen een zo goed als nieuwe camper, een Mercedes de keer, met slechts ca. 20.000 km op de teller! Mooi! Om ongeveer 1 uur s’middags waren we eindelijk op weg, richting de Sunshine Coast, op naar de Australia Zoo. Dit is de dierentuin van de Steve Irwin, de Crocodile Hunter die destijds is overleden door toedoen van een pijlstaartrog.
Een prachtig aangelegde dierentuin, veel ruimte voor de dieren, zoveel mogelijk in hun natuurlijke omgeving. Het park was goed verzorgd en onderhouden. Veel krokodillen gezien natuurlijk en het handmatig voeren van een krokodil werd gedemonstreerd. Indrukwekkend om te zien hoe zo’n beest ineens toeslaat vanuit het water. Ook andere inheemse dieren gezien zoals dingo’s, wombats, koala’s, kangaroes, leguanen, etc. De kookaburras hier zijn van en andere soort, zij lachen wel zoals we gehoord hebben. Toen er een stel Duitse toeristen langsliep begonnen de kookaburras hevig te lachen. Je zou haast denken dat ze de Duitsers uitlachten. De Duitsers zelf dachten dit ook! We kwamen er achter dat de blue-winged kookaburra die in de Darwin omgeving voorkomt, niet lacht. Vandaar, we vonden het al vreemd. We hoorden dat de kookaburras in familie groepen leven, hun territorium verdedigen en dit met name doen door bij zonsopgang en voor zonsondergang luidkeels te lachen. Het zijn rovers die muizen, slangetjes, en allerlei klein grut eten. Ook zijn ze berucht omdat ze wel eens een worstje van de barbecue, of een stukje eten van je bord pikken als je buiten aan het eten bent. Het zijn mooie indrukwekkende vogels. Na het bezichtigen van het slangenverblijf hebben we het park verlaten en zijn we verder getrokken met de camper. Nog even snel boodschappen doen en daarna op zoek gaan naar een camping, in het donker, want het was al zes uur s’avonds geweest. We staan nu op een camping vlak bij de weg naar de Sunshine Coast en hebben weer een plekje met stroom. Marjolein heeft lekker gekookt, aardappelen met steak en gemengde groenten, daarna vruchtenyoghurt als toetje gegeten, heerlijk. Nu allemaal even lummelen en de Olympische Spelen kijken op TV. Zojuist de 4x 100m estafette zwemmen gezien. De Nederlandse vrouwen hebben de finale gehaald! Vanavond op tijd naar bed, we hebben weer een vol programma morgen.