Cape Tribulation, 2e dag

Jungle surfing door de Raintree, dat stond voor vanochtend op het programma. We konden uitslapen want we zouden pas op 10.40 uur opgehaald worden bij de receptie. De camping is heerlijk rustig want Cape Tribulation is ver van de “bewoonde wereld”. Er is niet echt een stadje, het is meer een gebied waar hier en daar iets te doen is. In totaal wonen er in deze regio ca. 150 personen, die op de één of andere manier verdienen aan het toerisme in de Daintree of op het Great Barrier Reef. De inkomsten worden grotendeels verdiend in het droge seizoen, want daarbuiten is het hier moeilijk uit te houden. Goed, we werden dus opgehaald met een busje om naar de Jungle Surfing gebracht te worden. In totaal waren er 11 personen op drie begeleiders. We werden uitgerust met helmen en klimharnassen. Na een wandeling door het regenwoud kwamen we boven op een heuvel aan bij het vertrekplatvorm. Hier werden we vastgehaakt aan veiligheidslijnen en door de begeleiders vastgehaakt aan de ziplijnen, waarna we hoog door het bladerdak zweefden richting het volgende platvorm, hoog in de volgende boom. Daar was een volgende begeleider om ons op te vangen en weer vast te haken aan het volgende systeem. Het leek erg op de survivalbanen, zoals we die in Frankrijk vaak gedaan hebben, waar we na een instructie ons zelf moesten vasthaken. Hier werd dat steeds door begeleiders gedaan. Er werd dus niets aan het toeval overgelaten, prima geregeld. De afdalingen werden wel steeds spannender. Op het laatst moesten we ondersteboven gaan hangen, armen wijd, naar beneden kijken, waarna we losgelaten werden en richting het volgende platvorm zweefden. Best heftig en hartstikke leuk. Terwijl we op de platvormen zaten te wachten vertelden de begeleiders allerlei wetenswaardigheden over het regenwoud. De grote diversiteit in plantengroei werd weer toegelicht. Wat ook kenmerkend is voor dit gebied zijn de cassowaries. Dit zijn grote loopvogels (1,5 meter hoog) met zwarte veren, een lange blauwe nek en een kop met een grote rode knobbel erop. Ze stammen nog uit het dinosaurussen tijdsperk en zijn nu een met uitsterving bedreigde diersoort. Alleen in de Daintree komen ze nog voor, er zijn hier mogelijk nog zo’n 1000 van deze vreemde beesten. Langs de weg zie je borden staan dat je rustig moet rijden en rekening moet houden met overstekende cassowaries. Er werd verteld dat er 16 plantensoorten zijn die afhankelijk zijn van deze dieren. De vrucht, met daarin het zaad, moet het darmkanaal van dit beest gepasseerd zijn, anders komt er geen plant uit het zaad. We hebben deze dieren alleen gezien in de Steve Irwin Zoo, in het wild jammer genoeg niet. Wel zijn er verschillende donkere kippen die je af en toe ziet scharrelen in het bos. Na de jungle surfing werden we weer teruggebracht naar de camping. s’Middags hebben we eerst de koffers en tassen ingepakt, omdat we morgen de camper moeten inleveren. Hierna hebben we een wandeling gemaakt over het strand en zijn we door de mangroven gelopen naar Mirtle Creek. Dat is een riviertje dat vanuit het bos, via het strand daar in zee stroomt. Landinwaarts is het oppassen geblazen met de rivier. Het water wordt dan ondoorzichtig en dieper en zoals met al dit soort wateren staan er waarschuwingsborden dat er crocs in kunnen zitten. Bij de waterkant wegblijven dus. Door het bos zijn we uiteindelijk weer teruggelopen naar de camping. Daarna hebben Marjolein en ik nog een mooie lange strandwandeling gemaakt. We zijn s’avonds uit eten geweest bij Masons, het plaatselijke restaurant, cafe, shop, toeristburo, etc. David had een krokodillenburger, Marjolein een “works”burger (gewoon, met van alles erop), de andere jongens en ik hadden een Aussie Tasting Plate. Dat was drie miniburgers met resp. krokodillen-, emoe- en kangaroevlees met friet van breadfruit (van de fruit farm) en choco (een aparte vrucht in botersaus). We hebben milkshakes als toetje genomen. Daarna in het pikkedonker wandelend terug naar de camping. In eerste instantie viel dat niet mee. Gelukkig hadden we een zaklamp bij ons. s‘Avonds niet al te veel meer gedaan, wat gelezen en gecomputerd. Terwijl iedereen “zijn ding” aan het doen was, ging de deur van de camper ineens open en stond het buurmeisje van ca. 5 jaar bij ons binnen. Ze keek verbaasd rond en zei verontwaardigd “what are you all doing in our campervan?” We hebben haar uitgelegd dat ze de verkeerde camper ingegaan was. De buurvrouw stond gelukkig al buiten en had het al in de gaten. We moesten er achteraf erg om lachen. Ze hadden inderdaad eenzelfde type camper als wij. David kwam later binnen met een hele grote tor. Het leek wel een grote zwarte meikever. Een prachtbeest, we hebben hem maar gauw weer buiten vrijgelaten. Daarna niet al te laat naar bed. Morgen moeten we er bijtijds eruit, om terug te rijden naar Cairns waar we de camper moeten inleveren.