Whitsunday Islands

Vandaag was het eindelijk zover, we zijn wezen duiken bij de Whitsunday Islands. Om kwart voor acht kwam het transfer busje om ons naar de Mataray te brengen. Met deze boot hebben we onze dagtocht gemaakt. Met 25 anderen en een bemanning van 5 man zijn we afgevaren uit de haven van Airlie Beach. Onze eerste bestemming was Whitehaven Beach. Nadat we uit de haven vertrokken waren en op open zee kwamen, zagen we walvissen zwemmen. Onze boot stopte direct en daarna was het turen om te kijken wanneer ze weer boven kwamen. Al gauw was dat het geval. Links van de boot zwom een walvis en aan de andere kant zwom een andere, die had een jong bij zich. We zagen de rugvinnen boven water komen en een stukje van de staart. Daarna waren ze gauw vertrokken. Aan de bewegingen van het water zag je de slagen van de staart van de walvis. Het was prachtig om zo dicht bij deze dieren te zijn. Na enige tijd werd de motor van de boot weer gestart en voeren we verder naar de bestemming. Het was een prachtige dag, helder blauwe hemel, zo goed als geen wind en lekker warm (ca 25°C). De Mantaray werd voor anker gelegd in Tongue Bay, waarna we allemaal in een rubberbootje met buitenboordmotor aan wal gebracht werden. Whitehaven Beach lag aan de andere kant van het eiland. We hebben eerst een korte wandeling omhoog gemaakt, naar het uitzichtpunt over Whitehaven Beach. Eenmaal daar aangekomen zagen we een uitzicht, zoals je normaal gesproken alleen op anzichtkaarten ziet. Helder witte stranden met glashelder water. Onze gids vertelde ons dat dit het witste en zuiverste strandzand ter wereld is. Het zand is heel fijn en bestaat voor 98,6% uit silica. Het op twee na witste en zuiverste strandzand ligt op Fraser eiland, dit is het zand van Lake Mckenzie, dat bestaat ui 86% silica. Whitehaven Beach is een door Unesco aangewezen beschermd natuurgebied en uniek in de de wereld. Onze gids vertelde dat er, een tijdje geleden, een Nederlandse toerist is aangehouden op het vliegveld van Brisbane. Hij had een paar honderd gram Whitehaven zand in zijn koffer in een plastic zak. Men dacht eerst dat het cocaine was. De man kreeg boetes van in totaal 41 duizend dollar, vanwege het meenemen van zand uit dit beschermde natuurgebied en het daardoor schade toebrengen aan dit gebied. Als je boven op het uitzichtpunt staat kun je donkere vlekken in het water zien, deze bewegen. Deze vlekken zijn pijlstaartroggen. Ook kun je soms kleine tot middelgrote haaien zien, deze leggen eieren in de ondiepe delen en vertrekken dan weer. De baby haaien groeien op in de relatief ondiepere delen en zwemmen dan verder naar de riffen. Na het maken van foto’s van de prachtige stranden, zijn we naar beneden gegaan, naar het strand. Pootjebaden en zwemmen. We hebben allemaal een neopreenpak (maar 1mm dik) meegekregen tegen eventueel aanwezige “box-jellyfish”, dit zijn extreem giftige kwallen die voornamelijk na oktober langs de oostkust voorkomen. Ook wordt ons verteld om op te passen dat we niet per ongeluk op een rog gaan staan, want dan gaan ze met hun gitige staart zwiepen. Over Steve Irwin, de Crocodile Hunter die is overleden door contact met een dergelijke rog wordt gezegd dat hij een grote rog van boven en achter benaderde, het dier schrok hiervan en verdedigde zichzelf door met zijn giftige staart te zwiepen. Steve werd zo een aantal keren geraakt en is daarna overleden. De roggen hier zijn kleiner, je kunt ze door het glasheldere water goed zien, maar het blijft wel oppassen geblazen. We zien verschillende roggen op de bodem liggen en besluiten de duikbrillen en snorkels erbij te pakken. Nu kunnen we ze nog beter bekijken. Het zijn prachtige dieren, die rustig op de bodem blijven liggen, of als het ze te druk wordt, weg zwemmen. Ook zien we enkele hele mooie vissen. Na een half uurtje worden we geroepen en moeten we weer verder. De heuvel overlopen en met de rubberboot weer naar de Mantaray, om vervolgens koers te zetten naar de duik- en snorkelstek voor vandaag. Onderweg hebben we eerst nog een lekkere lunch gehad, aan boord van het schip. Daarna klaar maken voor het duiken of snorkelen. Nico, David en ik bleken de enige duikers, de rest ging allemaal snorkelen. Jason, lid van de bemanning, was de duikinstructeur voor vandaag. Na een uitgebreide instructie en afstemming van de te gebruiken handsignalen hebben we onze duiksets opgebouwd. Buddieparen voor vandaag waren David + Jason en Nico + ikzelf. Na de buddiechecks zijn we van het plateau aan de achterkant van de boot het water ingestapt. Jason leidde de duik verder en we zijn met z’n vieren afgedaald. Toen we naar beneden keken zagen we direct een grote grijze vis van ca. 1,3 meter om ons heen zwemmen. Een mooi beest maar toch uitkijken, want hij had flinke kaken en scherpe tanden. Later vertelde Jason ons dat dit type vis in het verleden een stuk van de hand van de vroegere skipper had afgebeten, toen deze zijn hand buiten de boot in zee aan het afspoelen was. Toch een prachtig beest. Langzaam en beheerst afdalen met zijn vieren tot een diepte van ongeveer 8 meter en netjes boven het rif blijven zweven. Het ging voorbeeldig. We hadden geen handschoenen aan, ondanks dat veel van het koraal, vooral de fel gekleurde delen, giftig is. Jason vertelde dat er bewust geen handschoenen worden gebruikt, om te zorgen dat we niets aanraken. Het koraal mag in geen geval beschadigd worden. Jason zwemt voorop, met David vlak aan zijn zijde. Nico en ik volgen. Na een tijdje raapt Jason iets op wat lijkt op een grote dikke zeekomkommer, of een spons. We mogen bij toerbeurt dit levende ding vasthouden en zetten hem daarna voorzichtig weer op dezelfde plek terug. We zwemmen tussen grote koraalstukken door en zien allerlei mooie gekleurde vissen. Ook pakt Jason een mooie zeester op, die zich aan hem vasthoud als hij zijn hand omdraait. Het is een prachtige ervaring om in zo’n mooie omgeving te zwemmen. We genieten volop. Van verschillende vissen en delen koraal maak ik foto’s met een onderwater-cameraatje. Of het wat wordt met deze foto’s valt nog te bezien. Ik heb er weinig vertrouwen in. We zien wel. Na iets meer dan een half uur gaan we weer naar de oppervlakte. David en ik hebben dan nog 100 bar lucht, Nico zit nog maar op 50 bar, dat is de grens, vandaar. De rubberboot sleept ons terug naar de Mantaray. Aan boord ontdoen we ons van het lood en de vesten. Nico en David gaan aan boord, ikzelf ga met de rubberboot richting strand om te snorkelen. Zo’n 50 meter van de wal kwam ik Marjolein tegen. Samen hebben we nog even leuk gesnorkeld boven een prachtig koraalveld met een hele grote school vis en diverse andere mooi gekleurde vissen. Net of je in een aquarium zwemt. Prachtig. Leuk om te ervaren dat als je in zo’n school vis zwemt, ze gewoon met je mee zwemmen. Heel apart. Daarna terug naar de Mantaray om voor te bereiden op de volgende duik. De flessen waren inmiddels verwisseld en de sets stonden al klaar. Goed: lood om jackets aan, buddiechecks en weer in de rubberboot. Deze keer gingen we naar de punt van de baai, omdat daar wel eens haaien zijn. Met een achterwaartse rol het water in en afdalen maar weer. Opnieuw mooi beheerst allemaal. Onderwater zagen we grote rotsblokken en rotswanden, begroeid met prachtig gekleurd koraal. Daar zwommen we tussendoor. Het zicht was net als bij de eerste duik goed, we konden met gemak 15 tot 20 meter ver zien. De watertemperatuur was 22°C. Opnieuw was het een hele mooie duik. We hebben verschillende grote vissen gezien, maar helaas geen haai of schildpad. Net als bij de eerste duik zat Nico na een half uurtje al weer op 50 bar, terwijl David en ikzelf nog 100 bar hadden. Jason bracht Nico toen naar de oppervlakte om met de rubberboot opgehaald te worden, terwijl wij beneden op Jason hebben gewacht. Daarna zijn we, met een mooi tochtje onderwater, richting de Mantaray gezwommen. We kwamen precies onder de kiel uit. Daarna aan boord, ervaringen uitgewisseld en nagekletst. Toen zijn we teruggevaren naar Airlie Beach. Ondertussen nog genoten van het prachtige uitzicht over de zee en de omliggende eilanden. Vanavond hebben we lekker gebarbequed in de openbare keuken op de camping. David heeft aardappelschijfjes, hamburgers en worstjes gebakken en met een pan spercieboontjes erbij, hebben we ons dat lekker laten smaken. Morgen hebben we een rustdag, de catamarantocht is gecancelled door de organisatie, dit kregen we bij terugkomst op de camping te horen. We nemen morgen wel contact op om te kijken of we dinsdag nog iets leuks kunnen doen, als alternatief. Morgen dus geen wekker..