Innisfail

Vandaag was het weer eens tijd om op te breken, om verder te reizen naar het noorden. Het wordt zo onderhand al aardig routine: opfrissen, snel ontbijt, stroom en water afkoppelen, alles inpakken en rijden maar weer. Het circus gaat weer verder! De doelstelling, om half negen te rijden, is gehaald. We kunnen vandaag dus rustig rijden en volgens plan, na 540 km, in Innisfield overnachten. Deze stad is een mooie springplank naar Port Douglas dat dan nog maar op 200 km afstand ligt. We rijden via Townsville verder over de Bruce Highway over lange uitgestrekte wegen door een mooi en afwisselend landschap. In het eerste deel van de reis zien we veel suikerriet velden en stinkende suikerfabrieken (sugarmills). Alle uitgeextraheerde pulp wordt verbrand, zonder dat daarbij milieu voorzieningen zoals gaswassers, gebruikt worden. De vieze rook kun je van ver al zien en ruiken. Ook energetisch gezien worden de sugarmills op een ouderwetse manier bedreven. Er staan veel koeltorens die de grote hoeveelheid overtollige warmte moeten wegkoelen. Dit levert grote condenswolken op. Hergebruik van warmte wordt kennelijk niet of nauwelijks toegepast. Jammer. Ook zien we veel suikertreintjes rijden, de oogst is volop aan de gang. Ten noorden van Townsville komen we in de buurt van de bergen van de Atherton Tablelands. De begroeiing wordt steeds tropischer, er staan veel palmbomen en er hangen klimop en lianen in de andere bomen. Ook zien we verschillende bananenplantages. De Bruce Highway loopt parallel aan de kust. Af en toe zien we de zee en het strand. Soms rijden we ineens langs een baai of zien we moeras of mangrove gebieden tussen de weg en de kust. Onderweg zien we in het dashbord dat het waarschuwingslampje van het koelwaterniveau is gaan branden. Even stoppen dus en de motor iets laten afkoelen. Gelukkig hebben we water genoeg bij ons. De watertank hebben we helemaal gevuld voor we uit Airlie Beach zijn vertrokken. Het koelwaterreservoir is een doorzichtig witte tank, het niveau is dus goed af te lezen en blijkt inderdaad nog maar minimaal te zijn. Voorzichtig de dop los draaiien, druk aflaten en bijvullen maar. Daarna de reis voortgezet. Om half vijf zijn we op de camping in Innisfail aangekomen, prima op tijd. Marjolein heeft nog even een wasje gedraaid en ik heb lekker gekookt: Bismati rijst met een Tikki Marsale Currie en een frisse salade erbij en een vruchtenyoghurt als toetje. Heerlijk gegeten, alles ging natuurlijk weer helemaal op. We staan nu op een plekje vlak aan de doorgaande weg. De plekken bij de rivier met daarin krokodillen (!!), waren allemaal al bezet. Gelukkig staan we hier maar één nacht. Morgen gaan we verder naar Port Douglas, onderweg willen we de Babinda Boulders bekijken. Hopelijk kunnen we morgen weer bijtijds op pad, dan zijn we mooi vroeg op de volgende camping en hebben we een mooie plek voor de volgende twee nachten.